ክፍለ ጊዜ 17/21

የጎዳና ተዳዳሪ ህጻናት አብዛኛውን ጊዜ በባለሥልጣን አካላት እና በማህበረሰቡ የሚታዩት እንደ ምስኪን ተጎጂዎች ወይም እንደ ወንጀለኛ ተደርገው ነው። እነዚህ ህጻናት አብዛኛውን ጊዜ የሚጠሩት ክብርን በሚነካ መጠሪያ ነው።

የተባበሩት መንግስታት የህጻናት መብት ስምምነት የጎዳና ተዳዳሪ ህጻናት ከሁሉም ህጻን ጋር ተመሳሳይ በሆነ መልኩ የሚከተሉት መብቶች እንዳሏቸው ይገልጻል፡- የጤና፣ የሥነ-ምግብ እና የትምህርት አገልግሎት የማግኘት። ሆኖም ግን እነዚህ መብቶች ለአብዛኛዎቹ ህጻናት ከእውነታው የራቁ ናቸው እንዲሁም በየቀኑ በህይወት ለመኖር መታገል ይኖርባቸዋል። እንዲያውም እነዚህ ህጻናት የልጅነት ጊዜያቸው ከማብቃቱ ረጅም ጊዜ አስቀድመው ያለወላጆቻቸው ህይወትን ለመቋቋም የሚያስችል ማስተዋል፣ የፈጠራ ችሎታ እና መንፈስ ስላላቸው ሊደነቁ ይገባል። በየቀኑ ቁጥር ስፍር የሌላቸው ፈተናዎችን የሚወጡ ሲሆን ከእነዚህም ውስጥ የሚከተሉት ይገኙበታል፡- ወላጆቻቸውን ማጣት፣ ረሀብ፣ መድልዎ እንዲሁም በጎዳና ላይ ከመኖር ጋር ተያይዘው የሚመጡ አደጋዎች በሙሉ። አንዳንዶቹ በህይወት ለመኖር ሲሉ ወንጀለኞች የሚሆኑ ቢሆንም እንደዚያም ሆኖ እንክብካቤ ያስፈልጋቸዋል።

መልሶ ማገገም እና በአደራ ቤተሰብ ውስጥ መኖር ፈታኝ ሊሆን ይችላል ምክንያቱም እንዲህ ያለው ህጻን በአዋቂዎች ላይ ምንም እምነት የለውም እንዲሁም በጣም የሚቀራረበው በጎዳና ላይ ከሚያውቃቸው ሰዎች ጋር ነው። ከዚህ ጋር በተያያዘ አንድ ህጻን “እናቴም አባቴም ጎዳና ነው” ብሏል። እርዳታ ለማድረግ የሚደረጉ በርካታ ጥረቶች የማይሳኩትም ከእምነት ማጣት የተነሳ ነው፤ እንዲሁም ህጻናት አብዛኛውን ጊዜ ከአደራ ቤተሰብ ወይም ከማገገሚያ ማዕከል ይጠፋሉ። ከተረዳናቸው እና ካከበርናቸው ግን በእንክብካቤ ሰጪዎቻቸው ላይ ያላቸውን እምነት ደረጃ በደረጃ ልንገነባው እንችላለን።